ταχυποδία

η, Ν

το να είναι κανείς ταχύπους, το να τρέχει με μεγάλη ταχύτητα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ταχύπους, -οδος. Η λ. μαρτυρείται από το 1897 στο Λεξικόν Ελληνογαλλικόν τού Αγγ. Βλάχου].